Tłum krewnych i przyjaciół modlił się w sanktuarium św. Bilczewskiego w intencji jubilatki. - Tego nauczyła swoim przykładem sama pani Aniela Kwarciak, która w ciągu długiego, 103-letnigo życia często odwiedzała dom Boży - podkreślał ks. prał. Michał Boguta.

Takiego jubileuszu jeszcze nigdy tu nie przeżywali. Anieli Kwarciak w tej modlitwie towarzyszyła rodzina. Były też delegatki KGW z Pisarzowic z sołtysem oraz przedstawiciel wilamowickich władz gminnych. A wszyscy zdumieni werwą sędziwej parafianki.

- Babcia Aniela nas wszystkich zgromadziła przy ołtarzu - mówił ks. prał. Michał Boguta, witając uczestników dziękczynnej Mszy Świętej. Sprawował ją w sanktuarium św. Józefa Bilczewskiego w intencji jubilatki, która nie tylko otacza świętego rodaka wielką czcią, ale pamięta jeszcze czasy, kiedy abp Bilczewski żył... W wilamowickim kościele bywała często, zawsze z różańcem w dłoni, i do niedawna jeszcze na nieodłącznym rowerze...

- 103 lata życia, i to życia pełnego dobra, którym obdarzała całą rodzinę i parafię, to wielka łaska i za nią dziękujemy Bogu. Bo z niej promieniuje ogromna dobroć. Zawsze była gotowa pomóc innym, podzielić się tym, co miała - wyliczał ks. proboszcz Boguta.

Jak dodawał, słowa wdzięczności należą się babci Anieli również za osobisty przykład gorliwej wiary, którą umiała przekazać swoim dzieciom i wnukom. Miłość do Boga sprawiła też, że ma swoją materialną cząstkę w wilamowickim kościele, a dzięki jej fundacji w kaplicy św. Bilczewskiego znajduje się specjalny klęcznik. Są w nim umieszczone relikwie arcybiskupa, które można uczcić w każdej chwili.

Na zakończenie Mszy św. pani Aniela wspierana przez najbliższych podeszła do tego klęcznika i ucałowała relikwiarz w pulpicie. Świetną kondycją zadziwiała również podczas urodzinowego spotkania przy stole, gdy wspominała zabawne zdarzenia.

-To dla babci charakterystyczne, że nie narzeka, choć życie miała trudne i ciężko pracowała, najpierw w majątku dworskim Krzemienia w Pisarzowicach, a potem w fabryce włókienniczej w Wilamowicach - podkreślają wnuki jubilatki.

Urodzona w 1913 r., wychowała dwie córki: Krystynę (już nieżyjącą) oraz Domicelę. Ma 6 wnuków i 15 prawnuków.

- Babcia zawsze nam tłumaczy, że nie warto się przejmować, bo i tak stanie się to, co jest zaplanowane. Nie dyskutuje na temat Pana Boga, ale się modli, prosi o zdrowie dla dzieci. Ten przykład wystarczy - podkreśla wnuk Ryszard Tukaj.

Podstaw dobrej kondycji seniorki rodu  niektórzy upatrują w... rowerze, na którym wytrwale jeździła aż do 93. roku życia (!)

Już jako krzepka 90-latka w zimie, w śnieżycy, pojechała 3 km, żeby sobie kupić buty. Wybrała, zapłaciła, a w domu okazało się, że w pudełku są dwa lewe. To zdenerwowana wsiadła jeszcze raz na rower i pojechała wymienić.

- Tak w sumie przejechała w tych fatalnych warunkach 12 kilometrów! Kiedyś moja mama prosiła, żebym odwiedzając babcię, nie zabierał jej na spacer, bo ją prawa noga bolała. Babcia na to stanowczo: - Ale właśnie pójdziemy na spacer. Bo mnie lewa noga wcale nie boli! Taka jest ta nasza babcia Aniela - dodaje pan Ryszard, który nie tylko w dziedzinie fizycznej sprawności i hartu chętnie stawia babcię Anielę za przykład...

bielsko.gosc.pl

Ekumeniczny konkurs wiedzy biblijnej "Jonasz" odbywa się w tym roku 19. raz. Kiedy zaczynali tę wspólną podróż w świat Biblii, nie przypuszczali wcale, jak wielki ocean otwiera się przed nimi. Po prawie 20 latach dołącza do nich kilkanaście tysięcy uczniów z Polski i z zagranicy, a także ich rodzice i katecheci...

Ks. Józef Oleszko, dziś prałat i dziekan, proboszcz w katolickiej bielskiej parafii Trójcy Przenajświętszej, i Bogusław Czyż, katecheta, prezes ewangelickiego Towarzystwa Katechetycznego „Jonasz” ze Skoczowa, 20 lat temu zorganizowali pierwszą edycję "Jonasza".

Wtedy pewnie zupełnie nie spodziewali się, że kiedyś będą podejmować taką liczbę uczestników. W tym roku spośród kilkunastu tysięcy uczestników prawie 900 zakwalifikowało się do finału!

- Statystyki nie są oczywiście najważniejsze, ale mają swoją wymowę. W finałach w różnych grupach wzięło udział w Polsce i Czechach około 900 uczestników. W rejonowych eliminacjach uczestniczyło około 3,5 tysiąca uczniów, a w szkolnym etapie było ich ok. 16 tysięcy. To jest coś niesamowitego, kiedy widzi się zapał dzieci, które chcą czytać i widzimy, jak to sięganie po Biblię wpływa na ich życie, ilu z nich zostało księżmi, katechetami... - mówi Bogusław Czyż.

 - Nie przypuszczaliśmy, że "Jonasz" nabierze takiego rozmachu - przyznawali podczas finału tegorocznej, 19. edycji konkursu, który w ciągu tych lat z diecezjalnego stał się międzynarodowym. Co ciekawe, w ekumenicznej inicjatywie dwóch Kościołów - katolicko-ewangelickiej - uczestniczą już uczniowie czterech wyznań. - To że mamy tylu uczestników, nie jest naszą zasługą. Widocznie tak się Panu Bogu podoba, żeby dzieci czytały Boże Słowo - dodają organizatorzy.

- Cieszy nas, że zapał młodych i ich opiekunów: katechetów oraz rodziców, nie maleje. Dzieci sięgają po Pismo Święte naprawdę wcześnie i chętnie czytają. Bardzo często widać, że to Słowo Boże jest czytane w rodzinach, rozważane, wprowadzane w życie - mówił ks. Oleszko. Jako przykład podał własną rodzinę i postawę zmarłej w przeddzień konkursu jego mamy.

- Moja mama dla każdego z ośmiorga swoich dzieci sama wybrała fragment Ewangelii, który miał być dla dziecka słowem przewodnim. Dla mnie wiele lat temu wybrała słowa: "Wy jesteście światłem świata. Tak niech świeci wasze światło, aby ludzie widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca, który jest w niebie". To jest Słowo, które nie tylko stanowi ważne wskazanie przy podejmowaniu codziennych decyzji, ale też nieustannie pyta o naszą wewnętrzną gotowość do spotkania z Bogiem żywym - dodaje ks.prał.Oleszko.

Z uczniami z ZS-G nr 1 z Kęt na finały przyjechała Bogusława Kała, która nad przygotowaniem finalistów pracowała wspólnie z Małgorzatą Franiak. - Pracy było sporo - przyznaje pani Bogusława.  - Ale podstawą jest rodzinne czytanie Biblii: z rodzicami, z rodzeństwem...

SP nr 31 w Starym Bielsku godnie reprezentował uczeń Tomasz Fajferek. - Nasz Tomek świetnie sprawdza się na różnych konkursach - z dumą chwaliła finalistę katechetka Bogumiła Duźniak, a Tomek, choć skarżył się trochę na szczegółowość niektórych pytań, przyznawał: - Myślę, że dobrze napisałem cały test...

- My przyjechaliśmy z bielskiej Szkoły Mistrzostwa Sportowego "Rekord". Przygotowywała się cała grupa, a jeden z uczniów po prostu nie mógł odmówić: ze względu na imię - śmieje się ks. Paweł Radziejewski, salwatorianin, katecheta młodych sportowców i wskazuje na... Jonasza Piękosia.

A Jonasz z powagą tłumaczy, że to wcale nie chodzi o imię, bo u niego w domu Pismo Święte czyta się często, a on sam już po raz drugi bierze udział w konkursie.

Rekordzistką okazała się s. Celina Socha, dominikanka, która w kolejnych parafiach w Polsce zachęca dzieci do "Jonasza". W tym roku spod Rzeszowa przywiozła aż 19 finalistów.

- Akurat tylu się zakwalifikowało do 19. finału konkursu, co jest dla nas dodatkową radością. Oczywiście najważniejsze, że polubili czytanie Biblii. Udało się wypracować skuteczna metodę, jedni drugich zachęcali, pomagali sobie nawzajem - mówi s. Celina.

Z dumą mówi o tym, że po raz pierwszy w tym roku udało jej się przygotować do konkursu także dwójkę finalistów z tzw. spec-edycji "Jonasza" czyli konkursie wiedzy biblijnej dla uczniów ze specjalnym potrzebami edukacyjnymi.

Jeszcze na rozstrzygnięcie czekają artystyczne konkursy towarzyszące. Uroczyste ogłoszenie wyników i wręczenie nagród we wszystkich "Jonaszowych" kategoriach odbędzie się 31 maja o 10.00 w Bielskim Centrum Kultury.

bielsko.gosc.pl

Uczniowie, nauczyciele i pracownicy gimnazjum i liceum Katolickiego Towarzystwa Kulturalnego pomagają misji w Kasisi, gdzie siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej ze Starej Wsi prowadzą największy w Zambii sierociniec.

Uczniowie gimnazjum i liceum prowadzonego przez Katolickie Towarzystwo Kulturalne w Bielsku-Białej, razem ze swoimi nauczycielami i wszystkimi pracownikami szkoły, postanowili materialnie i modlitewnie zaadoptować dziewięcioro dzieci z sierocińca Kasisi Children’s Home, który w zambijskim buszu prowadzą polskie siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej ze Starej Wsi.

Sierociniec wspiera Fundacja Kasisi, powołana przez dziennikarza Szymona Hołownię. To największy sierociniec w Zambii, który utrzymuje się z darów materialnych ludzi dobrej woli z całego świata.

Miesięczny koszt jego utrzymania to 100 zł, co w zależności od liczebności klasy daje 5-6 zł miesięcznie na osobę. – Suma nie jest duża, a pomoc ogromna – mówi Anna Ficoń, nauczycielka anielskiego i inicjatorka akcji w szkole. – Chcemy, aby nasi uczniowie mieli świadomość, że wystarczy podzielić się małą częścią tego, co sami otrzymaliśmy. W ten właśnie sposób zmieniamy świat na lepsze.

Adopcja to kontynuacja ubiegłorocznej akcji w szkole "Ozłacamy Kasisi", w czasie której uczniowie zbierali złotówki dla sierocińca, przygotowywali sznurkowe bransoletki dla Afrykańczyków, zorganizowali koncert dla Afryki, a także poznawali realia życia na Czarnym Lądzie.

W tym roku na szkolnym korytarzu przygotowali okazałą planszę, na której przymocowali portrety wszystkich swoich dzieci z Kasisi. na specjalnym profilu facebookowym poznają ich codzienność.

Tak naprawdę dzieci adoptowanych przez środowisko KTK jest jeszcze więcej! "Swoje" dziecko w Kasisi ma także Anna Ficoń. 3,5-letnia dziewczynka, która jest jej "adopcyjna córką" ma na imię... Precious - które można przetłumaczyć jako skarb, coś drogocennego. Precious jest z Anną stale - także dzięki temu, że jej zdjęcie stało się tapetą w jej telefonie. - Nigdy nie przywiązywałam się do tapet w telefonie i zmieniałam je co tydzień. Ale Precious zmieniła ten stan rzeczy - śmieje się Ania. - Zdjęcie jest tu już na stałe...

Jak podkreśla angliska bielskich uczniów ze szkół KTK, bakcyla pomagania Kasisi połknęła po rekolekcjach, które w Korbielowie współprowadził Szymon Hołownia. Pasja, zapał, oddanie z jakim mówił o Kasisi zdeterminowało ją do włączenia się w projekty pomocy przygotowywane przez fundację. Z wielkim zaangażowaniem włączyli się w nie także uczniowie.

bielsko.gosc.pl

W ramach wykładów i prezentacji oraz towarzyszących im dyskusji i rozmów podjęto niełatwe i wciąż budzące spory kwestie wzajemnych relacji wiary, religijności i racjonalności w oparciu o poglądy i pisma Teresy Benedykty od Krzyża - Edyty Stein i Dietricha Bonhoeffera. Pierwsza część konferencji, poświęcona życiu i poglądom Edyty Stein, dedykowana była głównie do licealistów. Sylwetkę uczennicy Husserla zaprezentowała słuchaczom dr Sławomira Ruchała. Urodzona we Wrocławiu w żydowskiej rodzinie filozofka przyjaźniąca się z Romanem Ingardenem, poznała katolicyzm dzięki Maxowi Schelerowi. Przeżywszy nawrócenie pod wpływem lektury autobiografii św. Teresy od Krzyża przyjęła chrzest w 1922 roku. W latach 20. pracowała jako nauczycielka i wykładowca we Wrocławiu, Spirze i Monasterze, zarówno w poglądach jak i w życiu szukając kompromisu między nauką i wiarą. W 1933 roku wstąpiła do Karmelu w Kolonii. Na skutek prześladowania Żydów przez nazistów musiała przenieść się do klasztoru w holenderskim Echt. Jednak nieubłagana machina terroru dosięgła ją w miejscu odosobnienia: po aresztowaniu i internowaniu, przewieziona do obozu zagłady Birkenau została zamordowana w komorze gazowej. Jan Paweł II wyniósł ją do chwały ołtarzy i obdarzył godnością patronki Europy.

Z kolei z myślą Dietricha Bonhoeffera zapoznała słuchaczy dr Maria Zwiefka. Bonhoeffer, podobnie jak Stein, urodził się we Wrocławiu. Był teologiem ewangelickim, pastorem, obrońcą wiary chrześcijańskiej i orędownikiem ekumenizmu. W czasach dyktatury Hitlera aktywnie uczestniczył w ruchu oporu wobec ideologii narodowego socjalizmu. Za swoje zaangażowanie zapłacił najwyższą cenę. Zginął w obozie koncentracyjnym we Flossenburgu zaledwie miesiąc przed zakończeniem wojny.

Dalej przed uczestnikami cieszyńskiej konferencji wystąpili księża Leszek Łysień i Andrzej Abdank-Kozubski. Pierwszy z nich przedstawił kwestię relacji wiary i religijności, drugi zajął się zagadnieniem wzajemnych relacji wiary i racjonalności i odpowiedzią na pytanie, czy można je pogodzić. Do osoby i poglądów św. Teresy Benedykty od Krzyża wrócił w swoim wystąpieniu ks. Jerzy Machnacz. Podsumowanie konferencji stanowiło wystąpienie dr. Marka Rembierza w sprawie sporu o bezreligijne chrześcijaństwo na tle współczesnego pluralizmu religijnego i kulturalnego.

Konferencja miała charakter otwarty. Jej celem było promowanie myśli humanistycznej nie tylko wśród uczniów i studentów, ale - szerzej - w lokalnym środowisku. Dlatego na czas konferencji drzwi katolickiego liceum w Cieszynie pozostały otwarte, tak, by każdy mógł wejść i posłuchać wystąpień. Dodatkową atrakcją był trwający kilka dni kiermasz książek. Na stoiskach przygotowanych w holu na parterze szkoły można było znaleźć wiele niezwykle interesujących tytułów z wielu dziedzin życia, od literatury i językoznawstwa, aż po albumy i beletrystykę.

Pomysłodawcą i organizatorem święta wiedzy był dyrektor liceum katolickiego w Cieszynie ks. Tomasz Sroka, który ma nadzieję, że dzięki tego rodzaju przedsięwzięciom placówka równolegle z realizacją programu edukacyjnego będzie także miejscem, gdzie młodzież i dorośli mogą znaleźć odpowiedzi na pytania współczesnego umysłu, dotyczące spraw religii, nauki i kultury. Konferencja jest także okazją do zbliżenia środowisk szkolnych i akademickich. Nie bez znaczenia jest również ekumeniczny wymiar podejmowanej problematyki, co w Cieszynie ma ogromną wagę i wymowę.

bielsko.gosc.pl