Bp Roman Pindel poświęcił ołtarz w jednym z najstarszych kościołów w diecezji.
„Od ołtarza, na którym składa się ofiarę Bogu, ważniejsze jest serce człowieka” – wskazał bp Roman Pindel, który 4 maja dokonał poświęcenia ołtarza w Porębie Wielkiej koło Oświęcimia – jednej z najstarszych parafii w diecezji bielsko-żywieckiej. W modrzewiowej świątyni pw. św. Bartłomieja Apostoła, której fundatorem był sekretarz króla Zygmunta Starego – jednym z najcenniejszych kościołów w małopolskiej części Podbeskidzia – biskup podczas uroczystej liturgii, z udziałem licznie przybyłych wiernych, namaścił i okadził ołtarz.
 
W homilii bp Pindel nawiązał do czytania z Ewangelii św. Mateusza (Mt 5, 23-24) sugerującego, by, jeśli kto ma zamiar przynieść swój dar przed ołtarz, powinien najpierw pojednać się bratem swoim.
 
„Od ołtarza, na którym się składa ofiarę Bogu, jest ważniejszy człowiek, jego serce. Ważniejsze jest to, aby ten człowiek był w swym sercu pojednany ze sobą, żeby zaakceptował swoje życie, także swoją przeszłość i niepewną przyszłość. Żeby był pojednany z Bogiem i nie składał ofiary z nieczystym sercem” – wytłumaczył biskup, akcentując, jak bardzo ważne jest to, by człowiek, chcący złożyć swój dar, był pojednany z bliźnim.
 
„Zobaczmy w tych słowach z Ewangelii wielką troskę Boga o nasze zbawienie. W sercu naszym się ono dokonuje. Zobaczmy, jak ważne jest to, jacy jesteśmy w jego wnętrzu: czy jesteśmy pojednani z sobą, pojednani z Bogiem i tymi, z którymi żyjemy. O to chodzi w naszym życiu – żebym nosząc w sercu zbawienie przez wiarę, że Chrystus umarł za mnie i zmartwychwstał dla mojego usprawiedliwienia, miał także czystość zamiarów, wolność od grzechu, dobre relacje z ludźmi” – dodał, apelując do wiernych, by pamiętali o tej ewangelicznej wskazówce, gdy będą przychodzić do nowo poświęconego ołtarza.
 
Biskup przytoczył także historię ołtarza wybudowanego z nieociosanych kamieni w klasztorze karmelitów bosych Stella Maris na górze Karmel w Hajfie przez pochodzącego z Zadziela koło Żywca zakonnika o. Daniela Oswalda Rufeisena. Znajduje się on w miejscu, którym prorok Eliasz medytował przed swym zwycięstwem nad prorokami Baala.
 
Witając biskupa i wiernych proboszcz parafii św. Bartłomieja ks. Stanisław Sadlik podkreślił, że ołtarz jest najważniejszym miejscem w świątyni. Przypomniał też dzieje kościoła w Porębie Wielkiej. Pierwsze wzmianki o parafii pojawiają się około 1285 roku, a informacje o kościele pochodzą z lat 1325-1327. Pierwszy kościół, wykonany z drzewa dębowego, spłonął. Budowa nowej świątyni w miejscu starej rozpoczęła się w 1502 roku. Prace ukończono w 1506 roku. Fundatorem był hrabia Zygmunt Porębski, sekretarz króla Zygmunta Starego.
 
Ponowna rekonsekracja kościoła odbyła się w 1737 roku, po odzyskaniu kościoła od kalwinów, którzy przejęli go na 17 lat. Nowo konsekrowany w czwartek ołtarz wykonali krakowscy artyści Jacek i Wojciech Siek pod nadzorem małopolskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków.
 
Modrzewiowa świątynia porębska otoczona jest sobotami i ogrodzeniem z belek. Wieża ma konstrukcję słupową. We wnętrzu zachowały się późnogotyckie portale z nadprożami w ośle grzbiety. Ze starych renesansowych ołtarzy zachowała się tylko jedna deska, którą użyto do budowy ołtarza głównego.
 
Ściany i stropy pokryte są polichromią z okresu Młodej Polski. W rokokowym ołtarzu znajduje się wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej. Ołtarze i ambona pochodzą z końca XVIII w. Chrzcielnica jest klasycystyczna, a prospekt organowy rokokowy, z XVIII w.
 
8 lat temu, w roku jubileuszu 500. rocznicy konsekracji, rozpoczął się gruntowny remont świątyni. Odrestaurowano m.in. polichromię sufitu prezbiterium, przedstawiająca scenę Przemienienia Pańskiego oraz ołtarz główny.
 
diecezja.bielsko.pl