Jak się pozdrawiają katolicy na Jamajce - a stanowią zaledwie dwa procent liczby wszystkich mieszkańców?
- Bóg jest dobry!
- Zawsze!

- Zawsze!

- Bóg jest dobry!

Jamajskiego pozdrowienia uczył wszystkich w żywieckiej konkatedrze ks. Łukasz Szweda, misjonarz pochodzący z Czechowic-Dziedzic, który był w żywieckiej parafii wikarym przez 9 lat, a od 4,5 roku pracuje na placówce misyjnej na Jamajce. Ks. Łukasz był gościem specjalnym diecezjalnego Misyjnego Dnia Dziecka, na który młodych pomocników misji z całego Podbeskidzia zaprosił do Żywca ks. Janusz Talik. Do konkatedry przyjechały dzieci z kół misyjnych działających w różnych częściach diecezji. Najliczniej - mali misjonarze z Czańca, Pietrzykowic, Łodygowic i Hałcnowa.

 

Pan Bóg naprawdę jest dobry

 

Dwa razy w roku - w październiku i w czerwcu - aula Domu Katolickiego przy konkatedralnej parafii narodzenia NMP w Żywcu zmienia się w specyficzną globalną wioskę - każdy jej zakamarek przypomina inny kontynent. Tylko w samym środku sali jest europejsko - stoliki i krzesła zapraszają do goszczenia się przy kawie, herbacie i domowych wypiekach.

 

"Kawiarenka misyjna", to pomysł opiekunów i dzieci żywieckiego ogniska misyjnego i młodych pomocników misji z Gimnazjum nr 2. W czerwcu, w związku z Dniem Dziecka, a w październiku z okazji Tygodnia Misyjnego jak potrafią, zachęcają wszystkich parafian do zainteresowani sprawami misji.

 

Tegoroczne spotkanie rozpoczęła Msza św. w intencji misji, sprawowana przez ks. Janusza Talika i ks. Łukasza Szwedę. Misjonarz opowiedział o swojej pracy, która w równej mierze polega na odbudowywaniu będących w ruinie zabudowań parafialnych po 14-letniej nieobecności jakiegokolwiek duszpasterza na tym terenie, ale i budowaniu wspólnoty Kościoła Jezusa Chrystusa w miejscu, gdzie katolicy są mniejszością - i to mniejszością pogardzaną i wyszydzaną.

 

- Mało kto korzysta z sakramentu pokuty i pojednania, bo nikt ich tego nie nauczył. Sakrament małżeństwa to też rzadkość. Za 4,5 roku mojego pobytu miałem trzy śluby, co i tak jest wielką radością, bo mój sąsiad, pracujący w parafii 11 lat nie miał jeszcze żadnego... - mówi ks. Szweda. - Czuję się bardzo niewdzięcznym człowiekiem. Tylu ludzi mi pomaga, a ja nie jestem w stanie każdemu osobiście podziękować. Dlatego choć raz w roku chciałbym przyjechać, podziękować ludziom i powiedzieć, że Pan Bóg naprawdę jest dobry. Ja się zdecydowałem wyjechać, a On o wszystko się troszczy. I o tym też chciałbym wszystkich zapewnić, żeby w to nigdy nie zwątpili.

 

Druga linia frontu

 

Po Mszy św. młodzi misjonarze przebrani w stroje mieszkańców wszystkich kontynentów kwestowali przed kościołem na rzecz misji na Jamajce, a następnie, już w Domu Katolickim, razem z siostrą Leonią Majchrzak, serafitką, prowadzili misyjne gry, zabawy i konkursy z nagrodami dla maluchów. Na wszystkich czekały też wata cukrowa, gofry i frytki przygotowane przez mamy z Hałcnowa.

 

- Pochodzący z mojej rodzinnej parafii w Łękawicy misjonarz, nieżyjący już o. Czesław Duda zwrócił kiedyś uwagę, że wyjazd na misje to jedno - i nie jest to najtrudniejsze. Wyjeżdżając na misje, dobrze mieć za sobą ludzi, którzy działają na drugiej linii frontu tu, na miejscu. Takich ludzi, którzy wspierają modlitwą, pamięcią, czasem innym wsparciem bardzo potrzeba misjonarzom - mówi ks. Janusz Talik, który od kilku tygodni pełni obowiązki dyrektora Papieskich Dzieł Misyjnych w diecezji bielsko-żywieckiej, zastępując w tej roli ks. Stanisława Budziaka.

 

- Jestem wdzięczny mojemu poprzednikowi, ks. Stanisławowi Budziakowi za wszystko co da misji i misjonarzy robił i mam nadzieję uda się wiele zapoczątkowanych przez niego dzieł kontynuować, a przy tym poszerzyć krąg ludzi, którzy sami będą chcieli być misjonarzami we swoim środowisku, ale i pomagać misjom w różnych częściach świata.

 

Dzieci - na misje!

 

Ks. Talik zachęca katechetów, nauczycieli, osoby dorosłe zaangażowane w życie parafii, by nie wahali się tworzyć misyjne grupy dzieci. Bo to bardzo często dzieci motywują dorosłych do pomagania misjom.

 

- Dzieci bardzo lubią konkretne działania: lubią się przebrać w mieszkańców innych krain, przygotować atrakcje na festyn misyjny, upiec ciasto (i tu już angażują rodziców, więc same stają się misjonarzami) - mówi ks. Talik. - Pamiętam też jak tu w Żywcu adoptowaliśmy kiedyś - na odległość - trójkę dzieci z Togo. Co jakiś czas przychodziły wiadomości od naszych podopiecznych. Dzieci na nie czekały. Kiedy na przykład usłyszały, że ich kolega marzy o rowerze, uzbierały pieniądze, a potem zobaczyły zdjęcie chłopca na "ich" rowerze. To daje im wielką radość i motywację. Warto im też wytłumaczyć, że misjonarz to ten, kto niesie innym Dobrą Nowinę. Każdy z nas jest więc wezwany do bycia misjonarzem.

 

Na zakończenie dzieci i ich opiekunowie zrobili sobie wspólne zdjęcie z pozdrowieniami dla wszystkich bielsko-żywieckich misjonarzy!

 

Obecnie na misjach pracuje sześciu bielsko-żywieckich księży diecezjalnych (siódmy przygotowuje się do wyjazdu na misje) oraz cztery wolontariuszki świeckie: w Brazylii, Peru, Gwatemali i Boliwii.

 

bielsko.gosc.pl